35. HAFTA || Hafta Hafta Bebek
23 Ağustos 2016
(18 – 24 Ağustos 2016)
19 Ağustos’ta Kerem’i de aldım teyzeme gittik. İpek’le Emre de geldi. Emre Kerem’e yoğurt ve meyve yedirdi kaşıkla, hepimiz çok güldük. 20’sinde Ikea’ya gittim. 21’inde yine sahile inip Ugu ve Duygu ile buluştuk. Delfin’le Kerem’i tanıştırdık. Vee 23 Ağustos’ta Kerem ve Melda ile beraber Datça’ya geldiik!!
Sabah bizi Efe Sabiha’ya bıraktı. Dalaman’a inince de transfer olarak Vito araç gelmişti bizi almaya. Kerem’e ayarlanan oto koltuğu biraz büyük çocuklar içindi ama yine de iş gördü. Öğleden sonra villa datça’ya bile indik hemen. Furkan vefat etmiş, haberini aldım. Bu haber üzerine şöyle bir yazı yazmıştım instagrama.
Datca’dan sevgiler! Sadece birkaç günlüğüne burdayız. Çocukluğum ve gençliğimin yazlarının geçtiği yerdeyim. Denize inen merdivenlerin orda kendimi “şu taşların dili olsa da konuşsa” derken buldum. Nerdeyse 20 sene önce bu taşların üstünde oturur gecelerimizi geçirirdik… Kocaman bir arkadaş grubumuz vardı… Bugün o gruptan bir arkadaşımın artık bizimle olmadığını öğrendim… Hayat ne tuhaf… Bugün var yarın yokuz. O zaman her gününüzün kıymetini bilin, son gününüz gibi değil belki ama en azından mutlu geçirmeye çalışın. Mekanı cennet olsun
Kerem’in hala bir kaka problemi var malesef. Yemek de eh işte… allahtan emiyor, bir tek oradan içim rahat. 23’ünde instagrama aşağıdaki yazıyı yazmıştım.
24 Ağustos 2016
Kerem 8. ayını bugün Datça’da tamamladı. Hala dişi yok, ama son bir haftadır dişleri çok kaşınıyor ve salyası arttı. Uyku düzeni bozuldu, geceleri sık kalkıyor ve uyurken yatağına koymamıza rağmen, 2dk sonra “bööö” diye ağlayarak kendini yine kucağa aldırıyor. Bazen yatağında yatmayı o kadar ısrarla reddettiği oluyor ki, 6 kere yatırıp kaldırdığımız oluyor. Ve tabiki bizim yatağa yatırdığımızda uyuyor ☺️ oyunlarımız ise daha keyifli, çünkü komut alıyor! En sevdiği oyunların başında üst üste dizilmiş yumuşak küpleri devirmece, geometrik şekilleri kavanozun içine atma ve tabiki tutunup ayağa kalkmak geliyor. Hala emeklemiyor ama bize veya koltuk kenarı gibi yüksek bir yere tutunup ayakta durabiliyor. Günde 2 uykusu, 2 veya 3 öğün yemeği var. Bu ayın en belirgin değişikliği ise bana bağlanması. Nereye gidersem gözleriyle beni takip ediyor ve görüş alanından çıkarsam ağlamaya başlayabiliyor… Uyurken beni istiyor, bazen Efe bile uyutamıyor… İşe başlamama sayılı günler kala oldukça endişe verici bir durum
Burada yazdığım gibi, ilk defa kendi başına bir eşyaya tutunup ayağa kalktı Kerem. Emeklemeden yürür mü acaba? 🙂
