Uyku… Seni çok özledim | Lohusalık 36. gün
40a çok az kaldı.. bir mucize olacak mı çok merak ediyorum…
Dün akşam tam bir kriz akşamıydı. Paraz öğlen 14.20de uyandıktan sonra bir daha uyumadı… Efe’yle öyle yorulduk, pilimiz öyle bir bitti ki, akşam 9da Efe çıkıp annemi almaya gitti, bize getirdi. Onlar geldiğinde ben Paraz’ı kanguruda üstümde uyutmayı başarmıştım ama tekrar uyanır korkusuyla yatağına götüremedim. Çünkü o saate kadar en az 5 kere uyutup yatağına yatırdığımda uyanmıştı.
Annemle Efe geldiğinde sanırım 45dk’dır üstümde uyuyordu. Bir cesaret çıkarıp yatağına koyduk ve tabiki uyanmaya çalıştı ama annemin anında müdahalesi ile tekrar uykuya daldı.. bizde koşarak uyuduk.
Gece annem sorumluluğu devraldığı için ben rahattım sanırım. Odasında yattı dün gece, o yüzden ben deliksiz birkaç saat uyuyabildim. 2de kalktı, ağlamasını bende duydum, ben de kalktım ama annem zaten atılmış hemen, ben odasına vardığımda annem beslemeye başlamıştı bile. Ben de gittim süt sağdım, 100cc çıkardım yattım. Sonraki kalkış saat 5 gibiydi. Arada annem hep tetikteymiş ama, bir iki uyanma çabasını savuşturmayı başarmış. Ben yinr 5’te kalktığımda annem önden yetişmişti. Ben gene süt sağdım ve yattım. Sonra da 7.30 gibi kalktım yine süt sağıp yattım. 8 gibi ablam da geldi, onlar Kerem’le ilgilendi ben de 9 -11 arası uyuyup güne hazır hale geldim…
Annem sayesinde çok şükür biraz uyudum ama gerçekten deliksiz uyumayı, özellikle 2-3 saatte bir süt boşaltmak için uyanmak zorunda kalmadan deliksiz uyumayı nasıl özledim anlatamam…
O günleri tekrar görebilecek miyim???
